In een hectische wereld vol prikkels is de druk om te presteren groot en liggen de verwachtingen hoog.

We 'moeten' zo veel rollen vervullen: liefhebbende partner, perfecte dochter, zorgende ouder, beste vriend(in), werknemer/-gever, ... Daarnaast 'moeten' we ook nog eens gezond eten, fit blijven, er goed uitzien én tijd nemen voor onszelf.

We zijn streng voor onszelf en kampen regelmatig met een schuldgevoel, teleurstellingen en frustraties omdat dit niet lukt en we vrezen niet te beantwoorden aan de maatschappelijke (en eigen!) verwachtingen. Dat maakt ons ook angstig en onzeker.

Maar wie zegt dat we altijd 'aan' moeten staan?

Vertragen mag; dit betekent niet dat je al je verantwoordelijkheden laat vallen en helemaal niets meer doet. Neen, het betekent dat je de tijd neemt en alles met volle aandacht doet. Vanuit compassie.

Geef jezelf de toestemming om te pauzeren en te ademen. Wees mild en lief voor jezelf.

Ga met je aandacht naar dat stemmetje in je hoofd dat van alles vindt van wat je doet, zegt of laat. Die stem is vaak behoorlijk kritisch, niet vriendelijk of opbouwend. Zou jij dat zo tegen iemand anders zeggen als die een fout maakt of een tegenslag heeft? Of hoe zou je reageren moest iemand anders dat tegen jou zou zeggen? 

Kijk of je de verhalen die je jezelf vertelt, kunt veranderen, door begrip te hebben voor jezelf en vriendelijk te zijn naar jezelf. Praat tegen jezelf als tegen iemand die je graag ziet.

Het zorgt niet alleen voor meer compassie met onszelf, maar het helpt ons ook minder te oordelen over anderen, waarmee we ruimte geven aan meer begrip. Zo verbeteren we de relatie met onszelf én met anderen. Door de wereld te benaderen met een open hart voelen we ons minder angstig en wantrouwend ten aanzien van anderen. Hierdoor ervaren we ook minder stress en krijgen we meer rust en vrede in ons hoofd. We worden gelukkiger.

Maar hoe begin je aan een trager, zachter en liefdevoller leven?